Υποψίες...

Πάει καιρός που...


είχα χάσει τον ύπνο μου...

έβλεπα ύποπτες κινήσεις...

(και μεταξύ μας, βρίσκω πως δεν έχει άδικο ο καλλιτέχνης:

"Σε ένα πράγμα συμφωνούνε άντρες και γυναίκες...

ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ, δεν εμπιστεύονται τις γυναίκες")

ψύλλοι στ' αυτιά μου είχαν μπει..

καθόμουν σε αναμμένα κάρβουνα...


ήθελα να φύγω... και να πάω πού;

μέχρι που...


ΤΟΥΣ ...ΕΠΙΑΣΑ ΣΤΑ ΠΡΑΣΑ

Και βεβαίως αναφέρομαι στη Ροζαλία μου η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, τις λίγες ημέρες που αποφάσισα να την πάρω μαζί μας, στο εξοχικό της Γλαρούπολης και βεβαίως ούτε πρόκειται να το ξανακάνω, ξύπνησε μέσα της το ένστικτο του αιλουροειδούς...

και δεν άφησε ελαιόδενδρο....

για ελαιόδενδρο...

και τα άλλα οπωροφόρα δέντρα, αποδεκατίζοντας τις φωλιές των έρμων πτηνών, που έκαναν το λάθος να έχουν φτιάξει τις φωλιές τους εκεί επάνω....
Σα δαιμονισμένο πηδούσε από κλωνάρι σε κλωνάρι..
Κατέβαζε τα φουκαριάρικα τα πουλάκια
και τα έκανε φτερό και πούπουλο...






Δοθείσης ευκαιρίας να σας κεράσω από τα ρόδια μου,



που έφερα από το εξοχικό της Γλαρούπολης.

Η σημερινή ανάρτηση είναι η καθυστερημένη συμμετοχή μου στο είδος των τραγουδιών που ....
....με "ρίχνουν" ελεεινά....

Τ' Αγιοδημητριάτικα

Μεγάλη γιορτή σήμερα.

Του Αγίου Δημητρίου γιορτάζει μεγάλη μερίδα των απανταχού Ελλήνων.

Toυ Αγίου Δημητρίου κατά την παράδοση άρχιζαν ή λύνονταν οι γεωργικές ή κτηνοτροφικές μισθώσεις.

Οι νοικοκυρές άλλαζαν το νοικοκυριό των σπιτιών τους. ΄Απλωναν τα χράμια, έβγαζαν τα παπλώματα, κρεμούσαν τις βαριές κουρτίνες. Πρωτοφορούσαν σήμερα στην εκκλησιά τα χειμωνιάτικα ρούχα τους μεγάλοι και μικροί.

Από παλιά, η παράδοση θέλει σήμερα να ανοίγονται ή να πρωτοδοκιμάζονται τα νέα κρασιά. Σε όλους σχεδόν τους πρώιμους αναπαραγωγικούς τόπους καλούν μετά τη λειτουργία τον παπά να αγιάσει τα βαρέλια, ρίχνοντας λίγο αγιασμό στο κρασί από την τάπα που βρίσκεται επάνω στο βαρέλι.
Αν δεν καλεστεί ο παπάς, υπάρχουν και …έμμεσοι τρόποι ευλογίας του κρασιού στο σπίτι. Από περιγραφές είναι γνωστό πως στα νησιά του Αιγαίου αποβραδίς τ’ ΄Αϊ- Δημητριού, πριν αρχίσει το δείπνο, όλοι της οικογένειας πάνε με τα ποτήρια τους γύρω από το βαρέλι.Σταυροκοπιέται ο νοικοκύρης και ανοίγει τη κάνουλα. Γεμίζει τα ποτήρι του εύχεται, πρωτοπίνει και λέει τη γνώμη του.
Οι άλλοι δέχονται , καλό ή κακό το κρασί, βάζουν στο ποτήρι τους από λίγο και πάνε στο τραπέζι για το δείπνο…


Εγώ θα πιώ στην υγεία

• του Καπετάνιου ΜΑΣ, Γιού του Ανέμου και της θάλασσας,

• του Κούκου ΜΑΣ... και πάψε επιτέλους να είσαι μόνος,

• της Αλκυόνης ΜΑΣ...πού είσαι χάθηκες,

• της Πασ(χ)παλίτσας ΜΑΣ,

• του Greendim MAΣ

και

σε ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ

Μάθετε τώρα και για τα ονόματά σας:
Δημήτρης: Πεισματάρης και απαιτητικός (ωχουυυυυ) δεν είναι τόσο εύκολος στη συμβίωση (μη βαράτε, δε φταίω εγώ, αλλού τα βρήκα...) Καλός φίλος αγαπάει τις αντρικές παρέες και το ποδόσφαιρο, επηρεάζεται όμως από τη γυναίκα που αγαπά (εδώ το ....ίσιωσα λιγάκι)

Δήμητρα: Λογική και πρακτική η Δήμητρα, ξέρει ποιό είναι το συμφέρον της. Είναι ικανή στο να χειρίζεται ανθρώπους και καταστάσεις. Αγαπάει τα παιδιά

• Λαογραφικά στοιχεία από ΕΔΩ

• Εικόνες από Photobucket

• Ευχές από τη Γλαρένια

Δεν γνωρίζω....

-->

εάν καλώς έπραξα,
αλλά με το σκεπτικό πως στο χώρο τούτο ΟΛΟΙ βρισκόμαστε για να μοιραζόμαστε

(πέρα από τη γνώση και τις ό,ποιες εμπειρίες)
ως επί το πλείστον συναισθήματα,

" έκλεψα" ...

-->

Pablo Neruda

View SlideShare presentation or Upload your own.

από τον παλιό γνώριμο και πολύ αξιόλογο blogger,

Χαρτοπόντικα

γιατί και σε μένα άρεσε, τούτη η παρουσίαση

του γνωστού ...αργού θανάτου... του Pablo Neruda

-->

myspace layout

΄Ασχετο εντελώς, αλλά μιας και σήμερα έχω επιδοθεί στις "κλεψιές"...
και για να 'χουμε καλό 'ρώτημα,
κορδόνια...

ξέρετε να δένετε;

Μετεπετειακά....

Κέντρο διερχομένων το Γλαροπουλέϊκο χθες, τι να σου λέω και από πού ν΄αρχίσω....

Από νωρίς το πρωί στο μαγερειό κι' εγώ και ο Γλάρος.
Ποιός θα καθάριζε καλέ μου.. μισό τόνο πατάτες;
Μάλιστα και ο Γλάρος μου μαζί, το δεξί μου χέρι που λένε. Ανέκαθεν του άρεσε να ανακατεύεται στην κουζίνα.
Για να καταλάβεις, όταν ήρθε στο σπίτι ως "γαμβρός" πλέον, το πρώτο φαγητό που μας μαγείρεψε... πώς θα 'δειχνε τις ιδιαίτερες ικανότητές του,
ήταν η ινδική σπεσιαλιτέ curry and rice.
Και να τα στολίσματα για την παρουσίαση του πιάτου και δώσ' του chutney, συνοδευτική γλυκαντική σάλτσα για το κάρρυ, που το φτιάχνει και καίει σαν τα καζάνια του.. ."ξαποδού",
αλλά μ' αρέσει...
΄Ο,τι φτιάχνει, βρε παιδί μου, καλά και άριστα καμωμένα τα έχει...
Ψήσαμε και το αρνάκι, βάλαμε και μπόλικες πατατούλες που μας παρήγγειλε ο... παιδεμένος και ταλαίπωρος υποτιθέσθω....μετεκπαιδευθείς.
Τί λες; να μην το ευχαριστήσουμε το παιδί... άσε, και κοιμήθηκε δυο ολόκληρες νύχτες στο σκηνάκι και του κακοφάνηκε...

Το φαγητό που λες, το φτιάξαμε με δυο διαφορετικούς τρόπους. Ο ένας ήταν με την ήδη από ημερών δοκιμασμένη και πολύ επιτυχημένη συνταγή της cook μας,
που άρεσε σε όλους και το είχαν ξαναζητήσει και ο άλλος ήταν μια ναυπλιώτικη συνταγή που, όλως περιέργως, δεν ήξερα μέχρι πέρυσι και ψήνεται στη γάστρα.
Μπουγάνα ή μπογάνα μου το είπανε.

Αρνάκι, πατάτες, μπόλικο λεμόνι, αρκετά σκόρδα, 1 pummaro και αλατοπίπερο έλεγε η συνταγή, εγώ έβαλα και λίγη ρίγανη, γιατί το θεώρησα φτωχό από μυρωδικό...
Και τα δυο φαγητά μοιάζουν στα βασικά, γι' αυτό μιας που ανάβει ο φούρνος, τα φτιάχνω πάντα και τα δυό. Η διαφορά τους βρίσκεται στα μυρωδικά. αλλά το αποτέλεσμα είναι εξ΄ ίσου γευστικό με μια υπεροχή, για το δικό μου γούστο, προς της cook τη συνταγή)

Τελικά και τα δυο ήταν .... δώσε κι' εμένα μάνα μου...

Και κατά το μεσημέρι άρχισαν που λες, να καταφθάνουν οι ορδές των μυρίων...
Πρώτος ο παραπάνω αναφερόμενος υιός μετά της Εβελίνας ... και το μαγνητάκι ανά χείρας
΄Υστερα ο άλλος μετά της δικής του και ο "μικρός" μετά της "μικρής" του...
Καταφθάνουν και οι κοπέλες μας μετά των αγοριών τους.... τράβα καρέκλες από δω...
φωνές, κουβέντες, γέλια, συζητήσεις απ' εκεί κι' εγώ να τα έχω παρατήσει όλα και να ξεσκίζω στην κυριολεξία το περιτύλιγμα για το δωράκι μου.

Πολύ μου αρέσει και βρήκε τη θέση του δίπλα στα άλλα.

Και σερβίρουμε... και τρώμε και πίνουμε και μετά τα γλυκά... "να βοηθήσουμε στο συμμάζεμα του τραπεζιού" είπανε τα παιδιά... ΄Οχι, είπα εγώ... Ναι λέει ο Γλάρος, έτσι πρέπει, η μάνα σας κοψομεσιάστηκε (πειραχτήριο αυτός ο άνθρωπος τέλος πάντων).... ΄Οχι ξαναφωνάζω εγώ... φύγετε να ξεκουραστείτε...

Κι έφευγαν οι "μύριοι" και καμάρωνα εγώ, που τα άκουγα ευχαριστημένα και χαρούμενα.

΄Ετσι που λες, έληξε η φετινή και 30η επέτειος της γνωριμίας μας, κάτι σαν το ετήσιο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης....

ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ...

"΄Ημασταν σε ένα εξοχικό στο Λαγονήσι, μια μεγάλη παρέα και παίζαμε τάβλι... Και αφού έχει χάσει δυο-τρεις παρτίδες... κάτι "φεύγα"... κάτι "πλακωτά" (τώρα εσύ... ξέρω... γελάς πονηρά...), μέχρι και ...πορτοπαράθυρα, σηκώνεται αναψοκοκκινισμένος και μου φωνάζει: "Αμάν ρε Γλαρένια, μα καλά... με αρρρράπη κοιμήθηκες απόψε;"......

Δεν το είχα ματακούσει αυτό το κομπλιμέντο... αλλά έδωσα τόπο στην οργή... ξαδερφάκι μου πολύ αγαπημένο ήτανε και εξακολουθεί να είναι.... Τα θυμόμαστε τώρα και γελάμε.

Και εκεί που παίζαμε εν μέσω ύβρεων και φωνασκιών.... εκείνος που έχανε δηλαδή και όχι εγώ βέβαια, "έσκασε μύτη" ο ΗΛΙΟΣ από το πουθενά.... 

Εκείνη την Κυριακή, μου έμαθε, ναι...o HΛΙΟΣ, πώς παίζεται σωστά το 6 και 5 σαν πρώτη κίνηση στις "πόρτες".... Φαντάσου τώρα, πόσο καλά παίζαμε με τον ξάδερφο... είναι που τον κέρδιζα κι' από πάνω... Από εκεί και πέρα εξελίχθηκα σε "γερό ζάρι". ΄Ετσι με λέει...ζαράκια...ότι μιλάω με το ζάρι λέει όποτε βεβαίως, για να είμαι ειλικρινής, τύχει να τον κερδίσω...."

Θα αναρωτιέσαι τώρα, καλέ μου φίλε, αν ονειρεύομαι... αν τα 'χασα ή όχι, με τούτη την ιστορία, που σίγουρα οι παλαιότεροι θα θυμάστε, από τη συμμετοχή μου στις 26/9/07, στο παιχνίδι "BΕST-WORST".

΄Ομως...
Υπάρχει λόγος, σου λέω....
19 είχε ο Οκτώβρης και τότε.... λαμπρή μέρα σαν και τη σημερινή ήτανε...
και μα την πίστη μου....
ΑΞΙΖΕ ΤΟΝ ΚΟΠΟ....
και
ΤΟΝ ΑΞΙΖΕΙ!!!

UPDATE: 9:07 μ.μ.

Φίλε μου αγαπημένε σ' ευχαριστώ από καρδιάς,

για τις πολύτιμες, ακριβές και ....γλυκόηχες ευχές σου.

"Υποθέτω επέτειος γνωριμίας απόψε.

Πόσα χρόνια να πέρασαν άραγε;

Πέντε – δέκα – δεκαπέντε, όπως το μέτρημα στο κρυφτό στον τοίχο του σχολείου στα διαλείμματα.

Μα έχει σημασία τώρα πια;

Ίσως και να ‘χει.

Απλά για το μέγεθος των χρόνων της ευτυχίας.

Η ποιότητα είναι στο χαμόγελο το πρωινό, στην καλημέρα, στην καληνύχτα.

Στον απολογισμό που έρθει όταν πια οι «υποχρεώσεις» σας θα έχουν δημιουργήσει τις δικές τους «υποχρεώσεις».

Εύχομαι πάντοτε να είναι ήλιος στην ψυχή σου.

Κι ακόμα εύχομαι τα γλαρόπουλα σας έτσι να νιώθουν τους συντρόφους τους.

Κάθε ευτυχία..."

Εφτά αλήθειες θα σου πω...

Δεν ξέρω, αλλά και ούτε θυμάμαι πόσες ακόμη προσκλήσεις έχω λάβει, για τούτο το παιχνίδι των "ΕΠΤΑ" και συγχωρείστε με για όσους φίλους δεν αναφέρω.

Oι πλέον πρόσφατες πάντως προσκλήσεις είναι αυτές της Pharaona και της ζαχαρούλας ΜΑΣ

ΕΠΤΑ (7) AΛΗΘΕΙΕΣ λοιπόν,

ζητάει το παιχνίδι, καλές μου φίλες.

Ξέρετε όμως, πως μέχρι σήμερα και επί 2 περίπου χρόνια, μόνο αλήθειες έχω μοιραστεί μαζί σας, γιατί το μπλογκ μου λειτουργεί ως ημερολόγιο, που ίσως μεθαύριο θα διαβάζουν τα παιδιά μου, που με γνωρίζουν καλά και δε θέλω να εκτεθώ.

Εξάλλου και το άλλο παιχνίδι με τις αλήθειες και τα ψέματα (16/6/ 2008 "Υπάρχει αλήθεια;" και 19/6/2008-"Μετρημένα ένα-ένα..."), ανα- και μετα-τρέποντάς το, αντι- και ανα-στρέφοντάς το, οι αλήθειες που αποκάλυψα ήταν ....4 στις 4.

Για τώρα λοιπόν, έψαξα και βρήκα τις επτά νέες....

1) Σεντόνια

΄Εχω μεγάλη αδυναμία στα ωραία και τα άψογα στρωμένα σεντόνια. Μπορώ να μείνω όμως άϋπνη (επιμένω στα διαλυτικά....λες να αργοπεθαίνω;), αν ξεφεύγει λίγα εκατοστά το σεντόνι από την κουβέρτα....

2) Οδοντόκρεμα

Με ενοχλεί αφάνταστα τούτο το θέαμα με τα σωληνάρια από τις οδοντόπαστες΄Εχω επινοήσει λοιπόν, ένα κολπάκι (το είχαμε συζητήσει και με τον unclescrooge, που έχει την ίδια μ' εμένα ιδιοτροπία) για να είναι περιποιημένες,

αφού δεν έφτασε μέχρις εδώ ακόμη, ένα εργαλειάκι γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, που είχαν φέρει όταν ήμουν μικρή συγγενείς μας από την Αμερική, προ... μην πέσεις από την καρέκλα.... 40 ακριβώς ετών.

3) Σιωπή

Τη χρειάζομαι, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό όπως εσύ Pharaona μου. Να μη μιλήσω με το Γλάρο μου; θα τρελαθώ...

Και για να εξηγούμαι... φύσει χαρούμενος και ανοιχτόκαρδος χαρακτήρας, θλίβομαι και πικραίνομαι από άδικες και αγνώμονες συμπεριφορές. ΄Υστερα λοιπόν από τον αιφνιδιασμό, συστέλλομαι και κλείνομαι στον εαυτό μου και τότε είναι που θέλω και αποζητώ τη σιωπή για λίγο όμως. Ευτυχώς, μου περνάει εύκολα, χωρίς να κρατώ κακία και με μόνο κέρδος .....το παράπονο.

Κυκλοθυμισμό το λένε νομίζω .... ναι, τώρα που το θυμάμαι, είχα ένα καλό φίλο που με έλεγε χαριτολογώντας "κυκλοθυμικιά"....

4) ΄Εχω μνήμη ελέφαντα….αλλά μόνο μνήμη, να εξηγούμαστε….

Επίσης, μιας και μιλάμε για το συμπαθές παχύδερμο,

σας έχω μιλήσει περί της ..."προβοσκίδας" μου, στην από 13/4/2008

και με τίτλο "5,10,15....30,35.... φτου και βγαίνω" ανάρτησή μου ,

ερώτηση υπ' αριθμ. 35...

Και αριθμομνήμων αχτύπητη. Περισσότερα τηλέφωνα περιέχει ο σκληρός του εγκεφάλου μου από την ατζέντα μου...

5) Είμαι ενθουσιώδης σε κάθε εκδήλωση της ζωής μου, αλλά προσπαθώ να ελέγχω τούτη μου την παρορμητικότητα.

6) Γλυκά

Είμαι γλυκατζού, πώς να το κάνουμε....

Προκειμένου να χάσω ένα όμορφο γλυκό προτιμώ να μη φάω φαγητό ολόκληρη την ημέρα.

ΓΛΥΚΑ ΚΑΙ ΝΕΡΟ

7) Είμαι ευκολοσυγκίνητη....

Δεν θα προτείνω κανένα, για το λόγο πως δεν έχω παρακολουθήσει καθόλου ποιοί έχουν συμμετάσχει ή όχι στο παιχνίδι. Τέλος, επειδή σας ζάλισα με την πολυλογία μου, και αφού σας ευχαριστήσω για τις προσκλήσεις, κερνάω όλη την παρέα.... τσόνια και κατεσάρια, για να πάνε κάτω τα φαρμάκια ....

Πότε θα πάς στη Σάμο....

Λέει σε μια στροφή του το παραδοσιακό μας τραγουδάκι.... και ναι μεν η Σαμιώτισσα μπορεί να μην έχει ακόμη φτάσει στο νησί, κατέπλευσε όμως εκεί το μεγάλο μου Γλαρόπουλο, για μετεκπαίδευση 5 ημερών...

Για να ενημερωθεί στα νέα οπλικά συστήματα και τις πολεμικές τακτικές προφανώς.
Για να ξέρει να φυλάει "Θερμοπύλες" βρε αδερφέ...

Και ρωτάω εγώ τώρα, η αφελής...τί σόι μετεκπαίδευση είναι αυτή και τι θα προλάβουν να μάθουν και να ενημερωθούν μέσα σε....μόνο 5 μέρες.

Γυρίζει λοιπόν, το μυαλό μου όλη μέρα σήμερα. Τρέχει ο λογισμός μου.... Επιβιβάστηκε σε αεροπλάνα και βαπόρια, ντουγρού για...ΣΑΜΟ...

Εκεί στο όμορφο νησί σου ΗΧΕ μου. που βρίσκονται πολλοί καλοί και αγαπημένοι μας φίλοι και φίλες.

΄Ολη μέρα η γυναίκα τον έχω έννοια, ήθελα να του τηλεφωνήσω αλλά δεν το έκανα, από φόβο μην ενοχλήσω. Μόλις προ ολίγου λοιπόν, μου τηλεφώνησε για να μου πει....

- ΄Ελα ρε μανα, τί κάνεις;
- ΄Ελα καμάρι μου, πες μου... πώς τα βρήκες εκεί πέρα κι' έχω αγωνία...
- Εντάξει μωρέ, έτυχε να είμαστε παρέα και με ένα φίλο μου. Μας δώσανε ένα σκοινάκι...
- Τί κάνετε μ' αυτό; Είναι κάποια άσκηση, κρεμιέστε ή μήπως για να το πηδάτε, όπως ήσασταν μικρά... Δεν το νομίζω...
- Σκηνάκι ρε μάνα, σκη-νά-κι.... για δυο άτομα... Αλλά σιγά μη μέναμε εμείς εκεί..... Νοικιάσαμε ένα δωμάτιο, για να μπορούμε να κάνουμε κανά μπάνιο σαν άνθρωποι.
- Πες μου σκηνή βρε άνθρωπε, να καταλάβω η γυναίκα....

΄Ασε, φίλε/η μου συμπλόγκερ, για να καταλάβω από τηλεφώνου, πως το "σκοινάκι" ήταν "σκηνάκι"....φάγαμε κανά τέταρτο....

Γλάαααρος για γλάρος...

- Τηλεφωνήθηκα και με την Εβελίνα (η κοπέλα του) και μου είπε πως θέλεις ένα αναμνηστικό μαγνητάκι. Το βράδυ που θα βγώ στα μαγαζιά....

Σαμιώτες και Σαμιώτισες,
για μια εβδομάδα.....
μπορείτε να κοιμάστε ήσυχοι....

Γλάρος ήρθε στο νησί για περιπολία.....

(Αθηνά μου, σ' ευχαριστώ για την προθυμία σου να εξυπηρετήσεις)

Για "Το χαμομηλάκι"

Συμμετέχω στο κάλεσμα που μας έκανε "Το Χαμομηλάκι".....

"Αγαπητοί μας φίλοι, στα πρότυπα των Ιδιογράφων του autographcollectors.blogspot.com σας καλούμε να συμπληρώσετε τη Συλλογή «Άξιον Αγάπης».
* Βρείτε την πιο όμορφη στιγμή της ζωής σας: με το παιδάκι σας, το ανηψάκι σας, ένα παιδάκι, μια παιδική ζωγραφιά, μια παλιά φωτογραφία σας, όταν ήσασταν παιδάκι, ένα βίντεο με ένα παιδάκι, ό,τι αξίζει να αγαπηθεί και προσθέστε το στη Συλλογή Άξιον Αγάπης.
* Αναρτήστε το στο blog σας, με την υπογραφή:
Για το http://hamomilaki.blogspot.com
* Ενημερώστε μας για να προσθέσουμε το κόσμημά σας στη Συλλογή «Άξιον Αγάπης»
Προσέξτε, να προστατεύσετε τα προσωπικά σας δεδομένα
Με αγάπη
Το χαμομηλάκι"

......επειδή.....

ΟΛΑ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
ΕΙΝΑΙ

ΑΞΙΑ

ΑΓΑΠΗΣ

Για το http://hamomilaki.blogspot.com

Χρώματα κι' αρώματα...

Είχαμε ακόμη τα ραδιοκασετόφωνα, όταν σε ένα ταξίδι του μου είχε φέρει ο αρκετά ευτραφής Theo και φίλος του Γλάρου μου την κασέτα. Κύπριος στην καταγωγή, αλλά γεννημένος και μεγαλωμένος στo Χαρτούμ του Σουδάν, εκεί που τώρα βρίσκεται ο e-δικός μας Vad. Ζούσε όμως για πολλά χρόνια στη Ν. Αφρική.

Ψηλός και μποέμ τύπος, κοσμοπολίτης, καλοζωϊσμένος και πληθωρικός, αλλά τόσο απλός και οικείος, που δεν αισθανόμουν κοντά του άβολα. Δεν είχε παντρευτεί ποτέ του και όταν ερχόταν στην Ελλάδα, έμενε στα καλύτερα ξενοδοχεία της Αθήνας.

Η χαρά των παιδιών μου ήταν όταν μας καλούσε τα Σαββατο-Κύριακα οικογενειακώς, για να πάρουμε πρωϊνό μαζί του. Από τα χαράματα ξύπνια τα γλαρόπουλα για το ...μεγαλείο στο ξενοδοχείο....

΄Οταν επρόκειτο να μας επισκεφθεί, τηλεφωνούσε προηγουμένως και με φωνή υγρή από την υπερέκκριση των σιελογόνων του, έλεγε του Γλάρου μου: "Ξέρεις, πεθύμησα λακέρδα"...

Και πάντα με τη δικαιολογία πως προορίζονταν για τα παιδιά, έφερνε τις καλύτερες πάστες από το Κολωνάκι. Ανοίγαμε τα κουτιά και τα μάτια του λαμπύριζαν θαρρείς και έβλεπε θησαυρό.

Και κάθε φορά μου έφερνε το άρωμα που τότε φορούσα....."Poison"

΄Εκλεισε λοιπόν, την κασέτα στο χέρι μου σαν ακριβό και πολύτιμο κόσμημα και μου είπε εμπιστευτικά....

"Caravan.. Διασκευασμένη μουσική του Αφγανιστάν (*) από τη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου και Χούλιο Ιγκλέσιας. Πρόσεξε όμως το CARAVAN"...

Τη "λιώσαμε" την κασέτα. Στο συγκλονιστικό άκουσμα αυτής της μουσικής, μεταφερόμασταν στις αχανείς, αμμώδεις ή πετρώδεις και άνυδρες ερημικές εκτάσεις και ακούγαμε θαρρείς καλπασμούς αλόγων.

Η κασέτα στην πορεία χάθηκε και όταν ξαναβρέθηκε είχαν εισβάλλει στην καθημερινότητά μας τα cd-players, οπότε ήταν περιττή και άχρηστη....

Στις ό,ποιες προσπάθειές μου,δε μπόρεσα ποτέ να ξαναβρώ το Caravan,

ώσπου προ ημερών, ξεκινώντας τυχαία από το μουσικό άκουσμα του Aρμένιου Ara Gevorgian, στο μπλογκ του NonPlayer , που τον ευχαριστώ, γιατί το τραγούδι του ήταν βοήθημα σε τούτη μου την αναζήτηση, σκόνταψα στον "ογκόλιθο", ύστερα από 18 ολόκληρα χρόνια...

ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟ!!!!

-->

Αλλά και βοηθείτε με, αν γνωρίζετε περισσότερες ή και διαφορετικές πληροφορίες.

-->

-->

Και εδώ Caravan από τη Vanessa Mae (που αρέσει του Γλάρου μου) και το βιολί της

-->

(*) Αφγανιστάν

Η μουσική δημιουργία στο Αφγανιστάν έχει τα τελευταία χρόνια επηρεαστεί πολύ από τις πολιτικές καταστάσεις. Πριν από το αυστηρό πολιτικό καθεστώς, οι Αφγανοί μουσικοί είχαν αναπτύξει τη δική τους μουσική γλώσσα, κοντά στα πρότυπα αυτής του Πακιστάν. Κατά τη διάρκεια των χρόνων της καλλιτεχνικής λογοκρισίας, πολλοί από αυτούς συνέχισαν να δημιουργούν εξόριστοι στο Πακιστάν ή στην Ευρώπη, ενώ σήμερα, μετά την αποκατάσταση της πολιτικής κατάστασης, τα πράγματα αρχίζουν και πάλι να βρίσκουν το δρόμο τους.
Στο μουσικό παράδειγμα ακούμε ένα κλασικό σύνολο οργάνων από την περιοχή των συνόρων του Αφγανιστάν με το Πακιστάν σε ένα νυφικό τραγούδι.

-->

Τώρα τους δίνεται πια η ευκαιρία να συμμετέχουν σε διεθνή φεστιβάλ και να κάνουν γνωστή την παραδοσιακή μουσική του Αφγανιστάν, η οποία επί σειρά ετών ήταν τυπικά απαγορευμένη.

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!!!

(Η σημερινή ανάρτηση αφιερωμένη στη Faraona και της ....Ανατολής τους δρόμους)