Το μετέωρο βήμα του γλάρου...

"Πού εξαφανίστηκες;" ρώτησες ανήσυχος.

Δεν τρέχει κάτι άσχημο George μου, που τον τελευταίο καιρό χάθηκα.

Καταλαβαίνω το λόγο της ανησυχίας σου και σ' ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου, απλά βρίσκομαι σε μια φάση απροθυμίας.
Το έχω ξανανιώσει όμως τούτο το συναίσθημα και σε πληροφορώ πως είναι πολύ βασανιστικό.

1. Αβεβαιότητα.... (συνεχίζουμε ή όχι;),

2. Αμφιβολία.... (και που μένεις τί προσφέρεις;)


3. Στασιμότητα... (φυσικό συνεπακόλουθο των παραπάνω)


Τελικά έλλειψη διάθεσης, θα το έλεγα, να εκφραστώ με το δικό μου λιτό τρόπο και να διακωμωδήσω την καθημερινότητά μου.
Να μιλήσω για ό,τι με ευχαριστεί ή για τα όμορφα πραγματάκια που ανακαλύπτω στις π-e-ριηγήσεις μου και εντέλει για ό,τι με ενοχλεί και είναι τόσα πολλά τούτη την προ...ψηφοθηρική περίοδο.

Δεν είναι πως δεν έχω για να "μιλήσω", μα είναι πως με έχει κυριεύσει μια άνευ προηγουμένου απροθυμία. Τούτην ακριβώς την περίοδο, που περίμενα όπως όλοι μας, για δράση και εφαρμογή όλων αυτών που προγραμμάτιζα και που ο παγερός χειμώνας κράτησε σε στασιμότητα.

Τούτες τις μέρες λοιπόν, που καμία διάθεση δεν είχα για να ασχοληθώ με το μπλογκάκι μου και όπως e-γύριζα στις μπλογκογειτονιές, γνώρισα νέους φίλους και πολύ το χάρηκα.

Είναι γεγονός πως τελικά δεν ήταν άσχημη αυτή η μικρή παύση. Κατάλαβα πως την είχα ανάγκη, γιατί η έλλειψη χρόνου δε μου επέτρεπε να μπορώ να παρακολουθώ ταυτόχρονα με το μπολγκ μου τις τόσο ενδιαφέρουσες ιστοσελίδες σας. Τελικά άλλαξα διάθεση, χαμογέλασα, δε σου κρύβω πως πήρα μιαν ανάσα,
για να πάω παρακάτω και... να μου κοπεί μια και καλή
από φρίκη αλλά και ανησυχία

Για ένα είμαι σίγουρη.
Πως δεν πρόκειται για έναν κύκλο του οποίου η τροχιά (προς το παρόν τουλάχιστον) πρόκειται να κλείσει, αλλά για κρίση που θα μου περάσει.

4. Τελική απόφαση.... Μα είναι το ημερολογιάκι μου. Ψυχαναλύστε με, τέλος πάντων, να καταλάβω τί μου συμβαίνει...




Αααα... George, φέτος εκτός



από τις τριανταφυλλιές μου,



άνθισαν για πρώτη φορά


και οι Αμαρυλλίδες μου.

Εγώ γι' αλλού ξεκίνησα...

...κι' αλλού το διαδίκτυο με πάει....


Για να σου δώσω να καταλάβεις, εδώ και μήνες... έχω πάρει

μια πρόσκληση από τη Θαλασσινή

που όπως λέει, τόλμησε και έκανε παιχνίδι την αρωματική και ζεστή ανάρτησή της.


Στην αναζήτηση, λοιπόν, περισσότερων στοιχείων περί καφέ και ειδικότερα των σκευών του δικού μας απολαυστικού ελληνικού και τί δε βρήκα... Πολλά ενδιαφέροντα δηλαδή, που 2-3 απ' αυτά, δε μπορώ να μην τα αναφέρω, αμέσως μετά την  απάντησή μου στο κάλεσμα της Θαλασσινής μας.


Μικρομανούλα όμορφη, σ' ευχαριστώ για την πρόσκληση.
Εγώ λοιπόν, χαλαρώνω με ένα φλυτζάνι τσάϊ κατά προτίμηση γιασεμί, που σε καμία περίπτωση δεν είναι όπως εκείνο το αυθεντικό, που λέγαμε



ή με ελληνικό ΚΑΙ βαρύ ΚΑΙ γλυκό ΚΑΙ με πλούσιο καϊμάκι.





Για τη χρήση στο σπίτι, προτιμώ και επιδιώκω να τον αγοράζω από καφεκοπτεία

για να απολαμβάνω το δυνατό, μεθυστικό του άρωμα, όπως καβουρντίζεται 

(εικόνα)

ή αλέθεται στο μηχάνημα. 

Η ακόμη μεγαλύτερή μου απόλαυση είναι η παραλαβή του ζεστού και μυρωδάτου πακέτου, που δε γίνεται φεύγοντας, να μην πλησιάσω στη μύτη μου, μέχρι που να φτάσει η μαγική του μυρωδιά στο τελευταίο μου κύτταρο....


΄Ασε δε που τα καλοκαίρια, αν πρέπει να διαλέξω ανάμεσα σε πολυτελές καφέ ή καφενέ παλιομοδίτικο, σαφέστατα θα επιλέξω το δεύτερο.





΄Ενα τέτοιο παραδοσιακό με δέντρα, κληματαριές και ξύλινες καρέκλες με πλεκτό ψάθινο κάθισμα, είχα βρει στην κεντρική πλατεία Κοινότητας και Δήμου τώρα πλέον, λίγο πιο έξω από το λεκανοπέδιο. Πού μας έχανες και πού μας έβρισκες με το Γλάρο μου και το τάβλι μας, εκεί, με την πρώτη ευκαιρία.


Και φυσικά, όχι δε θα πω... σε έναν εσπρέσσο ή ένα καπουτσίνο με μπόλικη κρέμα ή τέλος μια ζεστή σοκολάτα, όσο δουλεύω στο γραφείο.

Και αν συνοδεύονται από γλυκίσματα, ακόμη καλύτερα....




Στην αναζήτηση λοιπόν, περισσότερων στοιχείων περί καφέ και ειδικότερα των σκευών του δικού μας απολαυστικού ελληνικού και τί δε βρήκα....



"Ο τρόπος που επιλέγουμε και καταναλώνουμε καφέ, εντάσσεται σε ένα πακέτο πολιτισμικών εμπειριών, που αγοράζει ο άνθρωπος της ευρύτατης πλέον μεσαίας τάξης. Μέσα σε αυτό εντάσσεται και η τάση να δοκιμάζουμε νέες γεύσεις.΄Επρεπε το χωριό να γίνει πρωτεύουσα ενός ελεύθερου κράτους το 1834, για να γεννηθεί κι' εδώ η κουλτούρα του καφενείου.
Στη διασταύρωση των οδών Ερμού και Αιόλου ανοίγει το 1839
η "Ωραία Ελλάς",
το οποίο κάποιο διάστημα (Λαυρεωτικά) έκανε χρέη "χρηματιστηρίου".

(Λιόντα μου, θυμάσαι που σου έλεγα;

από το χειμώνα έτοιμο το είχα, μα ξεχάστηκα)

Εθιζόμαστε σε αυτό το πανίσχυρο
διεγερτικό, που φτάνει γρήγορα στον εγκέφαλο και σταματάει τη δράση της αδενοσίνης, ενός νευρομετατροπέα που μας κάνει να νυστάζουμε, ρίχνει την πίεση και επιβραδύνει τους καρδιακούς παλμούς.
Αποτέλεσμα; Πνευματική διαύγεια και αυξημένη διανοητική απόδοση. Με άλλα λόγια ....τα καφενεία μας έκαναν πιο οξύνοες και πιο διεκδικητικούς.
΄Ανδρες όλων των τάξεων κάνουν στέκι τους την "Ωραία Ελλάδα"


Ολόκληρη η Ευρώπη οφείλει πολλά σε αυτό το σκούρο ρόφημα: πολλοί ιστορικοί παρουσιάζουν τον καφέ σαν το διεγερτικό που πότισε την πρώτη δημοκρατική επανάσταση στην Ευρώπη, τη Γαλλική."
"Γι' αυτό το λαμπρό ξέσπασμα" έγραφε ο Ζιλ Μισλέ, "δεν υπάρχει αμφιβολία πως τιμή πρέπει να αποδοθεί εν μέρει σε αυτό το σπουδαίο γεγονός, που δημιούργησε νέα έθιμα και τροποποίησε ως και την ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία". (*)

-->

glitter-graphics.com

Εγώ βέβαια τώρα, δε θα επεκταθώ στην επίδραση του καφέ και τα εξ' αυτής αποτελέσματα στην υγεία μας, διότι τα γνωρίζουμε από μελέτες δημοσιευμένες στον Ημερήσιο Τύπο και στα διάφορα έντυπα, ηλεκτρονικά και μη.

Τέλος, στις αναζητήσεις μου στο διαδίκτυο σχετικά με τους κόκκους καφέ, βρήκα μια πολύ ενδιαφέρουσα και διδακτική ιστορία, που θεωρώ πως δε θα ήταν άσχημο να την έχουμε υπ' όψη μας.

Στην υγειά σας!!!

Αααα.... και κουμ κουάτ για να γλυκαθούμε,


που φυσικά τα φρούτα δεν είναι από το δεντράκι μου, αλλά αγορασμένα από τη λαϊκή


και τα έφτιαξα γρήγορα και εύκολα.

(*) Στοιχεία από: Ε.Τ της Κυριακής - 27/5/2007-
αποσπάσματα άρθρου της Κατερίνας Οικονομάκου)

UPDATE: 12/5/2009
11:45

Και μιας περί καφέ ο λόγος,... είναι και που ξαναείδα τη γνωστή διαφήμιση στην τηλεόραση...

Ευγένιε, ο μπερντές ορφάνεψε....

Καλό σου ταξίδι

ΜΙΑ...

"Η ΜΑΝΝΑ
Μάτια μες τον αιθέριο σας βυθό και η φύση φάσμα
Κι' αν μέσα σας δεχτήκατε να φέγγη η πλάση ακέρηα,
Είνε ένας σπόρος που ποθεί σε σας να γίνη πλάσμα
Και οι σπόροι επέσαν μέσα σας και ο ήλιος κaι τ' αστέρια.

Κι' αν κλείσουνε τα βλέφαρα, μια μέρα σας να δύση
Δικό σας δρόμον έχετε σε ανατολή και δύση"

(΄Αγγελος Σικελιανός-Τα λησμονημένα ποιήματα-Περιοδικό ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ)

ΜΑΝΑ



δεν είναι μόνο αυτή που μας φέρνει στον κόσμο...




Είναι αυτή που μεγαλώνει σωστά τα παιδιά της, προσφέροντάς τους αγάπη,



στοργή, φροντίδα, προστασία,



και πάντα μια ζεστή αγκαλιά.

Ευχαριστούμε με ένα φιλί ευγνωμοσύνης

όσοι τις μανούλες έχουμε,

αλλά και όσοι τις έχουμε χάσει και μας λείπουν.

Θα είναι πάντα στην καρδιά μας.

"H μητέρα είναι τα πάντα στη ζωή αυτή.
Είναι παρηγόρια στη θλίψη, ελπίδα στην απελπισία και δύναμη στην αδυναμία.
Είναι πηγή συμπόνοιας, υπομονής και συγγνώμης.

΄Οποιος έχασε τη μητέρα του, έχασε την αγκαλιά που τον ξεκουράζει,
το χέρι που του δίνει στοργή
και τα μάτια που τον βλέπουν σε κάθε του βήμα"

(Χαλίλ Γκιμπράν)

Μητέρες στον κόσμο των ζώων

• Οι θηλυκοί ελέφαντες τυλίγουν με την προβοσκίδα τα μωρά τους όταν ανακαλύψουν ότι δέχονται επίθεση από αρπαχτικά ζώα ή ακόμα και από ανθρώπους.
• Οι θηλυκοί πιγκουΐνοι (αλλά και οι αρσενικοί) κρατούν τα αυγά στα πόδια τους για να τα προφυλάξουν από το παγωμένο έδαφος.
• Οι θηλυκές αρκούδες, λύκοι και αλεπούδες χτίζουν φωλιές για να προστατέψουν τα μωρά τους από τα στοιχεία της φύσης.
• Οι θηλυκοί πίθηκοι και γορίλες μεταφέρουν συνεχώς τα μωρά τους στους ώμους τους για να τα προφυλάξουν από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.
• Τα θηλυκά δελφίνια ακολουθούν και προστατεύουν τα μωρά τους για δύο χρόνια.
• Οι θηλυκοί χιμπατζήδες, λύκοι και γάτες ασχολούνται για πολλές ώρες καθημερινά για τον καλλωπισμό και τη φροντίδα των παιδιών τους δημιουργώντας ισχυρούς δεσμούς μεταξύ τους.

Πολλές μητέρες ζώων ρισκάρουν τη ζωή τους με σκοπό την προστασία των παιδιών τους.
Το θηλυκό ελάφι προσποιείται ότι είναι νεκρό για να αποτρέψει επίθεση στη φωλιά με τα μωρά της ενώ οι θηλυκοί σκίουροι προσπαθούν να γίνουν οι ίδιες στόχος κάνοντας εμφανή την παρουσία τους όταν αρπαχτικά εντοπίσουν και επιτεθούν στη φωλιά τους αποσπώντας τους με αυτό τον τρόπο την προσοχή τους και βάζοντας σε κίνδυνο τη δική τους ζωή.

10/4/2005
Τρεις άλλες μανούλες που έτυχε να γεννήσουν πριν τέσσερα χρόνια, η μια μετά την άλλη στην αποθήκη μας.
Επέμεναν να είναι συντροφιά και αναγνώριζαν ως παιδιά τους ΚΑΙ τα δεκατρία που εκείνη η "σοδειά" μας είχε φέρει...
Μπροστά, άνετα διακρίνεται ο Κανέλλος μου 6 ημερών τότε και κάποιο από τα λευκά
είναι η Ρόζα μου η ναζιάρα (4 ημερών).

Της ρομαντικής... και του ασώτου

Παραξενεύεσαι, προφανώς, με τον τίτλο της σημερινής ανάρτησης.
Για όλα όμως, υπάρχει μια εξήγηση.

΄Ετοιμη και υπό δημοσίευση ήταν η ανάρτηση τούτη, έψαχνα όμως και ένα δεύτερο θεματάκι για να συμπεριλάβω.
Πώς λένε "Δύο σε ένα"... αυτό ακριβώς.
Αφού λοιπόν προέκυψε η πρόσκληση από το
skroutzako,
να ξεκινήσω απ' αυτήν.

Skroutzako και καλέ μου φίλε,
'Ολου του κόσμου οι μουσικές μ' αρέσουν.
Είναι όμως μερικά ακούσματα που θέλουν τον τόπο και το χρόνο τους, ακόμη και ... την κατάστασή τους.


Από ....συναισθηματική (το βασικότερο)
...τοπική, μέχρι χρονική...
ακόμη και αυτήν των...καιρικών συνθηκών.

Μη γελάς, με μια βροχούλα δεν έχει συμβεί να μελαγχολήσουμε;
Τσουπ... το βάζεις το τραγουδάκι, που σε άλλη περίπτωση θα το 'κλεινες το μηχάνημα...
Eίναι και άλλα που δεν ανέχεσαι ούτε νότα, αλλά έρχεται η στιγμή που λες, δώσε κι' άλλο...
glitter-graphics.com

Και αμέσως θα σου εξηγήσω, για να γίνω σαφέστερη.
Εγώ είμαι που δεν αντέχω το άκουσμα του κλαρίνου;
Εγώ λοιπόν, είμαι αυτή που έκλαιγα με λυγμούς στο άκουσμά του,
κάποιο Πάσχα στο ελληνικό club του Johannesburg.
΄Ααααλλος, όπως καταλαβαίνεις, ήταν ο λόγος.
Η νοσταλγία για την Πατρίδα και μόνο.

Είναι επίσης άλλα, που σε αγγίζουν μόνο από το στίχο, άλλα που τους παραδίνεσαι μόνο από τη σύνθεση και άλλα που σε συγκλονίζουν, αποκλειστικά και μόνο από την περίσταση.

Κατά καιρούς λοιπόν
και
ανάλογα με τη θεματολογία

της ανάρτησης ή κάποιες κακές
διαθέσεις....

ή άλλες πηρεασμένες από
γεγονότα πολύ άσχημα και οδυνηρά...
και
άλλες
πολύ όμορφες και νοσταλγικές,
έχω αναφερθεί σε μερικά από αυτά.

΄Οπως καταλαβαίνεις, τα τραγούδια που
κατά καιρούς
ήταν οι
μουσικές μου επιλογές,
είναι του ...
του ύψους ή του βάθους.... του μήκους και του πλάτους...

Τούτο να θυμάσαι,
πως παθαίνω μεγάλο κόλλημα με ό,ποιο τραγούδι μου αρέσει, όπως
ΤΟΥΤΟ,
TOYTO...
και
ΤΟΥΤΟ ΕΔΩ.

Είμαι ικανή, δηλαδή, να ακούω το ίδιο και το ίδιο...επί ώρες και για πολύ καιρό.

glitter-graphics.com


Τώρα πάλι... ποιός είπε, πως του ασώτου είναι το χειμώνα;
Εμένα να ρωτήσεις, που τρόμαξε το μάτι μου όταν τον είδα...

Και μιλάω για τον δικό μας άσωτο,
τον Κανέλο μας,

που ξέχασα να σου πω, πως ανήμερα το Πάσχα και ύστερα από πολύ καιρό,

θυμήθηκε πως έχει και σπίτι.

Περιττό να αναλύσω σε τί κατάσταση γύρισε.Αλλά φταίει ο έρωτας για ό,τι του συμβαίνει...Ταλαιπωρημένος, (γ)δαρμένος, τσιμπλιασμένος και αξιολύπητος...

΄Εφαγε... έφαγε... έφαγε,
ήπιε τα νεράκια του και αφού έπεφτε σαν το σακί όπου έβρισκε,

κοιμήθηκε με τις ώρες
και
εξαφανίστηκε πάλι...

Διαβόλοι και τριβόλοι...

"Μια στο καρφί και μια στο πέταλο",

"΄Αλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε",
"Φέξε μου και γλίστρησα",
"Διαβόλοι και τριβόλοι"...


είναι μερικές από τις εκφράσεις που χρησιμοποιούμε συχνά, για να προσδώσουμε έμφαση σε διάφορες καταστάσεις και γεγονότα της καθημερινότητάς μας.


Ποιοί είναι όμως οι τρίβο(υ)λοι;




"Λίγα είναι τα φυτά που πολεμήθηκαν όσο αυτό από τον άνθρωπο.Πίσω του κρύβονται όμως θησαυροί... Στα λιγοστά της γειτονιάς μου οικόπεδα που γλίτωσαν ως τώρα από το τσιμεντάρισμα ανθίζει αυτή την εποχή ο Τρίβουλος ο χερσαίος, ένα μονοετές φυτό της οικογενείας Ζυγοφυλλίδες με καθόλου χτυπητή εμφάνιση. Οι βλαστοί του έρπουν το χώμα, τα φύλλα του είναι μικρά και τα κίτρινα άνθη του χωρίς σπουδαία εμφάνιση. Μόνο χάρη στους εξοπλισμένους με τέσσερα μεγάλα αγκάθια καρπούς του, γλιτώνει το τριβόλι από την παντελή αδιαφορία μας."

Και αυτό όχι για καλό βέβαια, αφού θεωρείται ζιζάνιο και κυνηγιέται αγρίως με τσουγκράνες και φάρμακα, σε πολλές περιοχές του πλανήτη μας, όπως π.χ. στην Αυστραλία και την Πολιτεία της Καλιφόρνιας, όπου θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους εχθρούς της γεωργίας και της κτηνοτροφίας και η μάχη εναντίον του είναι άγρια.

Το επιστημονικό αλλά και το δημώδες όνομά του προέρχονται από ένα ύπουλο αμυντικό όπλο των αρχαίων Ελλήνων, που μοιάζει πολύ με τον καρπό του. Οι τρίβουλοι αυτοί οι οποίοι χρησιμοποιήθηκαν στη Σικελική Εκστρατεία, στη μάχη των Γαυγαμήλων και σε πολλά άλλα ...ανθρωποφάγα επεισόδια, φτιάχνονταν από τέσσερα καρφιά, που σφυρηλατούνταν έτσι ώστε ό,πως και να έπεφταν στο έδαφος, μια αιχμή πάντοτε ήταν κατακόρυφη. Σφηνώνονταν συνήθως σε οπλές αλόγων, αλλά σπέρνονταν κιόλας πυκνά πυκνά σε όχθες ποταμών, για να εμποδίζουν τη διέλευση του πεζικού.

Ανέκαθεν είχε το τριβόλι φήμη κακή. Στη γένεση ο θεός-τιμωρός καταριέται τους ανθρώπους λέγοντας "άκανθας και τριβόλους ανατελεί σοι" ενώ στην Καινή Διαθήκη ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, μιλώντας για τη ματαιοπονία των αμαρτωλών, θέτει κάπου το ρητορικό ερώτημα "μήτι συλλέγουσιν από ακανθών σταφυλήν ή απο τριβόλων σύκα;".

Να όμως, που αυτό το "άχρηστο" και "βλαπτικό" ζιζάνιο το οποίο τραυματίζει στο χέρι το γεωργό και ματώνει το στόμα των ζώων που βόσκουν, έγινε ξαφνικά στις μέρες μας περιζήτητο. Για τη βοτανοθεραπεία βέβαια είναι, από την εποχή ήδη του Διοσκουρίδη και ως πρόσφατα, ένα φυτό που μπορεί να ψυχράνει τις φλεγμονές, να αυξήσει τη μυϊκή δύναμη, να ανακουφίσει τη φαγούρα και να θεραπεύσει την ανικανότητα.

΄Υστερα από δυο δεκαετίες πειραμάτων το Ινστιτούτο Φαρμακευτικών Ερευνών της Σόφιας ανέπτυξε μια θαυματουργή φόρμουλα που πρώτα απ' όλους χορηγήθηκε στην πολυβραβευμένη εθνική ομάδα της άρσης βαρών. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά και έτσι σήμερα το παρασκεύασμα αυτό που βασίζεται στο τριβόλι, είναι περιζήτητο κυρίως από τους ναρκισσευόμενους αθλητές του body building. Δεν χαρίζουν όμως μόνο φουσκωμένα μούσκουλα και "χτισμένο" στέρνο τα εμπορικά σκευάσματα που κυκλοφορούν στο εξωτερικό (και όχι εδώ ακόμη, νόμιμα τουλάχιστον...).

Διαθέτουν ισχυρές αντιϊκές και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες, καταπολεμούν αποτελεσματικά, απ΄ότι λέγεται, τον έρπητα, ενώ η μόνη τους παρενέργεια είναι ότι αυξάνουν την ερωτική ενέργεια των ανδρών καθώς και την επιθυμία τους να την μεταχειριστούν...."

(Ορέστης Δαβίας-ΒΗΜΑGAZINO)

Η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στον καλό μας φίλο από την Κύπρο,
Φοίβο Νικολαϊδη,
του οποίου η ανάρτηση με το ίδιο ακριβώς θέμα,
μου θύμισε αυτήν εδώ που από καιρό είχα προγραμματίσει.

"Τρίβολος ο χερσαίος"
ο οποίος, συν τοις άλλοις, έχει
Μαρία μου Τζιρίτα
ΚΑΙ
αντιπαχυντικές ιδιότητες....

Mέρα Μαγιού...

...επέλεξα για τούτη την ανάρτηση,

καθώς έλαβα κι' εγώ επίσης, από την αγαπημένη «μας» Αγγελική Κώττη

το mail-πρόσκληση, για να αναρτήσω το κατιτίς μου για το

"'Ετος Γιάννη Ρίτσου"

και γιατί όπως αναφέρει στο mail της:

Η 1η Μαϊου ήταν η "...ημέρα που ο ίδιος είχε κρατήσει ως ημερομηνία γέννησης"

Την Αγγελική Kώττη, γνωστή στο χώρο των blogs ως Εαρινή Συμφωνία, που το άρθρο της με τίτλο "Κίνημα Επικοινωνίας", στάθηκε η αιτία να ψάξω, να ανιχνεύσω, να ανακαλύψω, να τολμήσω και να προσπαθώ ακόμη , ύστερα δυο και πλέον χρόνια, να επιπλεύσω σε τούτο το βαθύ ωκεανό της επικοινωνίας.

Αδυνατώ όμως καλή μου Αγγελική, μόνη μου τώρα να σταθώ στους ογκόλιθους της πένας, της μάθησης, της γνώσης και των γραμμάτων και να παρουσιάσω ένα δικό μου αφιέρωμα για το Γιάννη Ρίτσο.

Ωχριώ και συστέλλομαι μπρος στις εξαιρετικά αξιόλογες αναφορές όλων όσων ασχολήθηκαν με γνώση για το έργο του αλλά και με προσωπικές τους μαρτυρίες.
Τις τόσες εκδόσεις βιβλίων, λευκωμάτων μέχρι και την κινηματογραφική αυτοβιογραφική ταινία

Αισθάνομαι δέος και φοβάμαι πως θα αδικήσω με την ταπεινή μου προσφορά το «Γίγαντα».

Είδα και διάβασα πολλά και ΟΛΑ αξιόλογα. Τί περισσότερο λοιπόν, θα έβρισκα εγώ…

Κοντοστάθηκα όμως στης καλής μας evaggelias-p

την αναφορά, γιατί με άγγιξε. Καθρεφτίζει την κοινωνία που ζούμε… και ναι, αυτοί είμαστε και «Τέτοια ζωή μας μέλλονταν»

Tέτοια ζωή μας μέλλονταν, να γράφουμεν επιστολές

που να μη στέλνουμε από μιάν αξήγητη δειλία

μονάχα να τις δένουμε σε κορδελίτσες παρδαλές
και να το βρίσκουμε και τούτο ασήμαντη ασχολία.
Να πάλλεται βαθιά η καρδιά, που άξια είτανε για τα καλά,
κι όμως να ζούμε πάντοτε στη σκοτισμένη αφάνεια·
οι ταπεινοί πατώντας μας να δείχνουν μέτωπο ψηλά
και τα δικά μας άπρεπα να φέρουνε στεφάνια.
Το πρόσωπο μας να φορεί φρίκης γκριμάτσα τραγική,
φιλάρεσκα ν' αφήνουμε να λεν πως μας πηγαίνει
να βλέπουμε να φεύγει η ζωή μακριά μας ξένη, βιαστική
και να περνάμε, αθόρυβα μισώντας, μισημένοι.
Το κάθε τι, και πιο πολύ τ' όνειρο, να μας τυραγνά
τα βλέμματα των διαβατών στα μάτια μας λεκέδες.
Περήφανοι να δείχνουμε κι όμως τα χέρια μας τ' αγνά
να κράτησαν και να κρατούν ακόμα μενεξέδες.
Να λαχταρούμε σαν παιδάκια ευαίσθητα κι ασθενικά
-δικαίωση και παρηγοριά της ζωής μας την αγάπη
κι αν κάποτε τη βρήκαμε να μας προσμένει μυστικά
όμως το χέρι ν' απλωθεί ζητώντας την εντράπη.
Τα μέτρια ν' αποφεύγουμε μ' αδιάλλαχτην αποστροφή,
αμετανόητοι κυνηγοί του Ωραίου και του Απολύτου
νάναι μας έπαθλο η πληγή, τι μάταιο γνώση μας σοφή
η χρυσή σμίλη δημιουργού, κασμάς του καταλύτου.
Να ξεκινάμε τις αυγές και πάνω μας μαύροι οιωνοί
οι αμφιβολίες να μας κρατούν στην ίδια πάλι θέση
κ' εμείς μ' αηδία να φτύνουμε τον εαυτό μας που θρηνεί
και να φοράμε κόκκινο της ανταρσίας το φέσι.
Τότε να ονειρευόμαστε μιαν αλλαγή κ' ευθύς ξανά
να σκύβουμε, σκλάβοι χλωμοί, σε ιερή λατρεία του πόνου,
τις ήττες ν' ανεμίζουμε φλάμπουρα νίκης φωτεινά
κι αξιοπρεπώς να παίρνουμε το λάχτισμα και του όνου.
Καχύποπτοι και μίζεροι μέσα στα φρούρια της σιωπής
να κλειδωνόμαστε άβουλοι, να κάνουμ' έτσι χάζι
τον κόσμον εξετάζοντας πίσω απ' τον κύκλο μιας οπής
και, θαρραλέοι, σκιά μικρού πουλιού να μας τρομάζει.
Δειλοί και στην αγάπη μας μα και στο μίσος πιο δειλοί
κι ανίσχυροι κι ασάλευτοι να ζούμε ανάμεσα τους,
να μας πληγώνουν και τα δυο και να μετράμε σιωπηλοί
στα παγωμένα δάχτυλα τους ίδιους μας θανάτους.
Εχθρούς να υποψιαζόμαστε παντού κ' οι ολόφωτοι ουρανοί
να ισκιώνονται απ' τον ίσκιο μας και, φεύγοντας κινδύνους,
να ζούμε μόνοι πλέκοντας για τους εχθρούς δημίου σκοινί
και να κρεμάμε εμείς εμάς αθώους αντί για κείνους.

"Απροσάρμοστοι", Τρακτέρ, Ποιήματα (1930-1960)

Κοντοστάθηκα επίσης και στη μαρτυρία της γυναίκας που τον γνώρισε από κοντά:
"' Ηταν αρχοντόπουλο ο Γιάννης"








Πρώτη του Μαγιού σήμερα
και

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!!!




ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΜΗΝΑ,
ΠΟΙΗΤΙΚΟ,
ΕΡΩΤΙΚΟ
και
ΛΟΥΛΟΥΔΙΑΣΜΕΝΟ



Με όρεξη για δουλειά,
δύναμη για τον καθημερινό μας αγώνα της επιβίωσης
και προ πάντων
επαγρύπνηση.